Co to jest dyrektywa RoHS?
RoHS jest skrótem anglojęzycznego sformułowania „Restriction of Hazardous Substances”, co w tłumaczeniu na język polski oznacza „Ograniczenie Substancji Niebezpiecznych”. Dyrektywa RoHS wprowadza ograniczenia wykorzystywania niebezpiecznych substancji w produktach elektronicznych i elektrycznych. Nazwa ta jest odniesieniem do uchwalonej w 27 stycznia 2003 roku dyrektywy Komisji Europejskiej 2002/95/WE, której celem wprowadzenia dyrektywy RoHS była ochrona środowiska oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników poprzez ograniczenie stosowania szkodliwych substancji w produktach elektrycznych i elektronicznych wprowadzanych na rynek Unii Europejskiej. Dyrektywa weszła w życie w 2006 roku. W pierwszej kolejności koncentruje się na urządzeniach elektrycznych i elektronicznych. Ograniczenia wprowadzone przez nią odnoszą się do stosowania ołowiu, rtęci, kadmu, sześciowartościowego chromu, polibromowanych bifenyli oznaczonych symbolem „PBB” i polibromowanych eterów difenylowych oznaczonych symbolem „PBDE”, które są powszechnie stosowane jako środki zmniejszające palność w tworzywach sztucznych. Ponieważ szybko okazało się, że całkowita eliminacja tych substancji jest niemożliwa, dyrektywa wprowadziła ich dopuszczalne wartości graniczne, które nie mogą być przekroczone, aby produkt końcowy został zakwalifikowany jako zgodny z RoHS. Limity te odnoszą się do poziomu maksymalnej koncentracji substancji w materiale jednorodnym. Limity określone przez dyrektywę dotyczą indywidualnie każdego elementu i wszystkich komponentów składowych produktu ostatecznego. W ten sposób wszystko, co zostało wykorzystane do budowy produktu, musi być zgodne z normami RoHS.
Dyrektywa została wdrożona w Polsce rozporządzeniem ministra gospodarki, co nadało jej moc prawną.
Produkty, takie jak płyty, wykładziny czy maty gumowe w naszej ofercie oznaczone jako zgodne z RoHS spełniają wymogi dyrektywy i na żądanie klienta mogą być dostarczone wraz z kopią Deklaracji Zgodności Producenta w tym zakresie.
Wymogi dyrektywy RoHS
RoHS nakłada wymagania dotyczące ograniczenia zawartości substancji szkodliwych, takich jak ołów, rtęć, kadm, chrom sześciowartościowy, polibromowane bifenyle (PBB) oraz polibromowane etery difenylowe (PBDE), w materiałach jednorodnych sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Ich dopuszczalne stężenie jest ściśle określone i nie może być przekroczone, aby produkt mógł uzyskać certyfikat RoHS. W dyrektywie wprowadzono szereg wykluczeń dla sytuacji, gdy zastąpienie tych substancji jest niemożliwe bez utraty pożądanych parametrów fizycznych lub fizykochemicznych.
Proces uzyskania certyfikatu RoHS
Aby uzyskać certyfikat RoHS, producent musi przeprowadzić wymagane testy potwierdzające zgodność swoich produktów z wymogami dyrektywy. Wymagane jest wystawienie zaświadczenia i deklaracji zgodności, które potwierdzają, że nowy sprzęt elektroniczny wprowadzany na rynek Unii Europejskiej spełnia wszystkie wymagania RoHS. Certyfikat RoHS jest niezbędny do legalnej sprzedaży sprzętu elektrycznego i elektronicznego na terenie UE.
Zmiany i aktualizacje dyrektywy RoHS
Parlament Europejski wprowadził zmienioną dyrektywę ws. ograniczenia używania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, która obowiązuje od 2013 roku i jest oparta na zasadach dyrektyw nowego podejścia oraz nowych ram prawnych decyzji. W 2015 roku lista substancji objętych ograniczeniami została rozszerzona o kolejne związki, takie jak ftalany. Komisja Europejska regularnie prosi konsultantów o dopasowanie listy wyjątków do postępu naukowo-technicznego.
Znaczenie dyrektywy RoHS
Dyrektywa RoHS ma kluczowe znaczenie dla ochrony środowiska, ponieważ ogranicza ilość substancji szkodliwych w odpadach elektrycznych i elektronicznych. Dzięki temu zmniejsza się negatywny wpływ produkcji urządzeń elektronicznych na środowisko oraz zdrowie ludzi. Posiadanie certyfikatu RoHS jest również istotne dla producentów, którzy chcą wprowadzać swoje produkty na rynek Unii Europejskiej i spełniać wymagania dyrektywy parlamentu europejskiego.